Jesteśmy szpitalem przyjaznym Kangurom
Kangurowanie (Kangaroo Mother Care) czyli kontakt „skóra do skóry” to oficjalna praktyka medyczna, której standardy Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opracowała w 2003 roku jako zalecenia wobec wcześniaków oraz dzieci urodzonych w terminie.
Miło nam poinformować, że nasz szpital przystąpił do akcji "SZPITAL PRZYJAZNY KANGUROM", którego celem jest szerzenie wśród społeczeństwa świadomości i znaczenia kangurowania oraz wzrost poziomu świadomości kontaktu „skóra do skóry”.
Należy uwrażliwiać rodziców na znaczenie tego rodzaju kontaktu w rozwoju dziecka już od pierwszych chwil po narodzinach, uświadamiać rodziców o przysługujących im prawach, zachęcać do kontynuacji kangurowania w warunkach domowych, promować zalety płynące z „rodzicielstwa bliskości”.
Początkowo kangurowanie uznawane było za metodę, która powinna być stosowana głównie wobec dzieci przedwcześnie urodzonych, potem rozszerzono ją na wszystkie niemowlęta. Szczegółowe warunki kangurowania – waga urodzeniowa noworodka, stan zdrowia (wymagany jest stabilny oddech), technika kangurowania – określone są przez wytyczne WHO.
Pierwszy kontakt, położenie nagiego noworodka na gołym brzuchu i piersi matki „skórą do skóry” jest najważniejszym elementem techniki kangurowania (ale nie jedynym: według WHO do kangurowania należy też karmienie piersią). Według wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia kangurowanie powinno rozpocząć się tuż po porodzie (osuszeniu ciała dziecka i założeniu mu czapeczki oraz pieluchy) i trwać aż do pierwszego karmienia piersią. Wszelkie czynności, jak pomiary i ważenie, powinny być wykonane później.
Pierwsze minuty po porodzie przy kontakcie „skóra do skóry” to czas wyrównywania oddechu, rytmu serca i temperatury ciała dziecka, potem następuje wymiana flory bakteryjnej między matką a noworodkiem (niezwykle ważna ze względu na jego późniejszą odporność na choroby i alergie). Najczęściej 30-40 minut po porodzie noworodek zaczyna szukać piersi. Ten pierwszy czas spędzony razem to też inwestycja w zdrowie matki – kangurujące kobiety nie tylko mają więcej pokarmu i dłużej karmią piersią, ale i są znacznie mniej podatne na tzw. baby blues oraz depresję poporodową.
W przypadku dzieci przedwcześnie urodzonych kangurowanie uzależnione jest od ich stanu zdrowia, więc ten pierwszy kontakt „skóra do skóry” może nastąpić po kilku godzinach, dniach, a nawet tygodniach. Niemniej, w tym przypadku kangurowanie jest szalenie ważne i dla noworodka, i dla matki, która często obarcza się winą za przedwczesny poród lub stan zdrowia dziecka: kangurowanie łagodzi jej stres i polepsza samopoczucie. Dzieci zdrowe, urodzone w terminie powinny być kangurowane co najmniej 1 godzinę dziennie, przynajmniej do ukończenia 3. miesiąca życia. Część neonatologów uważa, że należy kangurować aż do momentu, gdy dziecko samo da do zrozumienia, że kontakt „skóra do skóry” już nie jest mu niezbędny i nie będzie chciało spokojnie trwać w tej pozycji.
źródło: https://rodzicekangury.pl/kangurowanie/
https://rodzicekangury.pl/szpitale-przyjazne-kangurom/